ΠΑ. Σ. ΟΙ. Π. Α.

Πανελλήνιος Σύλλογος Οικογενειών Πεσόντων Αεροπόρων

Panhellenic Association of Families Lost in Action Aviators

Λεύκωμα

ΜΠΑΡΔΑΒΙΛΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ του Ευάγγελου

ΒαθμόςΥποσμηναγός Υπηρεσία / Μοίρα ΑεροσκάφοςGloster Gladiator Mk I/Mk II

Βιογραφικό Σημείωμα

Γεννήθηκε το 1915 στον Κεραστάρη Αρκαδίας.

Τον Οκτώβριο του 1935 εισήλθε στη Σχολή Αεροπορίας και αποφοίτησε τον Αύγουστο του 1938 με τον βαθμό του Ανθυποσμηναγού. Κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο υπηρετούσε στην 21η Μοίρα Διώξεως.

Στις 11 Φεβρουαρίου 1941 προσπάθησε να αντιμετωπίσει την επιδρομή ιταλικών καταδιωκτικών εναντίον του αεροδρομίου Κατσικά Ιωαννίνων, όπου έδρευε η Μοίρα του. Μετά την απογείωσή του όμως δέχθηκε ταυτόχρονη επίθεση των εχθρικών αεροσκαφών και οι σφαίρες των πολυβόλων τους γάζωσαν κυριολεκτικά το κορμί του, με αποτέλεσμα το αεροσκάφος του τύπου Gladiator να πέσει σε μια άκρη του αεροδρομίου και να συντριβεί.


Για τον Σμηναγό Αναστάσιο  Μπαρδαβίλια (1915 – 1941)

Σαν αυτές τις ημέρες , πριν από 61 χρόνια. ………

11 Φεβρουάριου 1941.   Ο πόλεμος με την Ιταλία ήταν στην κορυφωσή του και οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχυναν ιδρώτα και αίμα , πιστές στα ιδανικά και στις άξιες της φυλής.

Λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη των Ιωαννίνων και κοντά στο χωριό Κατσικά, βρισκόταν ένα από τα πρόχειρα αεροδρόμια της Ελληνικής Αεροπορίας. Στην πραγματικότητα αυτό, δεν ήταν τίποτα περισσότερο από μια εδαφική έκταση, που είχε διαμορφωθεί  πρόχειρα λίγους μήνες πριν την έναρξη του πόλεμου, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προσγείωση και την απογείωση αεροπλάνων.

Εκεί είχε την βάση της η 21η Μοίρα Διώξεως που χρησιμοποιούσε τα δυπτέριγα καταδιωκτικά Γκλαντιάτορ. Για την ανθρωπινη διαβίωση, στις ακραίες καιρικές συνθήκες του χειμώνα, υπήρχαν ελάχιστα μέσα, λίγες σκηνές και ένα μικρό πέτρινο κτίσμα.

Η ώρα ήταν  8 το πρωί και στο αεροδρόμιο βρισκόταν μόνο οι άντρες που είχαν υπηρεσία, αφού λόγο των δυσμενών συνθηκών το προσωπικό στρατωνίζονταν  στη πόλη των Ιωαννίνων. Τότε ήταν που οι βρισκόμενοι εκεί χειριστές αεροπόροι, έλαβαν διαταγή από τη Διοίκηση Άμυνας Περιοχής/Ηπείρου να απογειωθούν αμέσως και να αναχαιτίσουν εχθρικά αεροπλάνα που πλησίαζαν. Η διαταγή όμως είχε φτάσει πολύ αργά, 18 Ιταλικά ήταν σε απόσταση αναπνοής από το αεροδρόμιο, έτοιμα να σαρώσουν με τα πολυβόλα τους κινητούς και ακίνητους στόχους.

Από τα Ελληνικά αεροσκάφη δυο μόνο μπορούσαν να πετάξουν. Μέσα σε αυτά έτρεξαν και μπήκαν δυο νέα παλικάρια, που καθ’όλη τη διάρκεια του αγώνα  είχαν διακριθεί, τόσο για το θάρρος τους όσο και για την ικανότητά τους να τσακίζουν  τον εχθρό. Αυτοί ήταν, ο Υποσμηναγός Μπαρδαβίλιας Αναστάσιος από το Κεραστάρι Αρκαδίας και ο Επισμηνίας Κωστορίζος Νικόλαος από τον Τυμφρηστό Φθιώτιδας. Οι δυο αεροπόροι κατάφεραν να σηκώσουν τα αεροπλάνα τους γρήγορα, όταν όμως έφτασαν σε ύψος των 300 μέτρων πάνω από το αεροδρόμιο  βρέθηκαν μπροστά στα υπεράριθμα εχθρικά.

Ο Επισμηνίας Κωστορίζος Ν. ενεπλάκη σε αερομαχία με τα Ιταλικά, τα πολυβόλα των οποίων  τον ανάγκασαν να προσγειωθεί στο Βόρειο Αεροδρόμιο Ιωαννίνων, με το αεροπλάνο του διάτρητο και τα ίχνη από τα εχθρικά βλήματα στη φόρμα του πτήσεων.

Ο Υποσμηναγός Μπαρδαβίλιας Α. δεν στάθηκε το ίδιο τυχερός, ενώ επιτίθονταν σε ένα εχθρικό αεροπλάνο που βρισκόταν μπροστά του, δέχτηκε από πίσω του τις βολές αλλού Ιταλικού. Τα πυρά του οποίου τον κτύπησαν στο κεφάλι και τον φόνευσαν, το καταδιωκτικό του έπεσε φλεγόμενο στην άκρη του χωριού Κατσικά.

Ώρα 5 το απόγευμα της επόμενης ημέρας  , ο ηρωικός Υποσμηναγός ενταφιάστηκε με όλες τις τιμές στο Κεντρικό Νεκροταφείο Ιωάννων από τους συμπολεμιστές του.

Ο γράφοντας έχει, εδώ και χρόνια, επισκεφτεί το χωριό Κατσικά και την περιοχή του τότε πρόχειρου αεροδρομίου. Εκεί σώζονταν ακόμα το μικρό πέτρινο κτίσμα ενώ στο σημείο της πτώσης του αεροπόρου μας, στην πλαγία ενός μικρού λόφου, υπήρχαν μικρά σπίτια και φράκτες. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες κατοίκων του χωριού Κατσικά , η ημέρα εκείνη της θυσίας αποτέλεσε ημέρα θρήνου για όλο το χωριό, με την καμπάνα της εκκλησιάς του να κτυπάει πένθιμα.

Με την αναφορά  στο παραπάνω περιστατικό ίσως σε κάποιους αναγνώστες, μεγαλύτερους στην ηλικία, να επέστρεψαν στο νου δυσάρεστες μνήμες. Πρέπει όμως οι νεώτεροι να μαθαίνουμε, να θυμόμαστε και να τιμούμε αγώνες και θυσίες των πελαιωτερων. Θυσίες  όπως αυτή του Τάσου Μπαρδαβίλια από το Κεραστάρι, από ένα μικρό χωριό της Νότιας Ελλάδας το οποίο  έχει προσφέρει και αυτό στους αγώνες της Πατρίδας μας.

Σημείωση: Ο Υποσμηναγός  Μπαρδαβίλιας Αν. προήχθη, μετά θάνατον, στο βαθμό του Σμηναγού και τιμήθηκε με το Χρυσούν Αριστείον Ανδρείας και το Σταυρό Ιπταμένου.

Νικόλαος  Ε. Χριστοφίλης



11 Φεβρουαρίου1941. Πολύ πρωί, ως συνήθως, Αξιωματικοί και Υπαξιωματικοί της 21ης Μοίρας Διώξεως, επιβιβάστηκαν λεωφορείου στα Ιωάννινα όπου διέμεναν και κατευθύνθηκαν προς το Αεροδρόμιο. Την ίδια ώρα, το αντίστοιχο προσωπικό της Μονάδας 2828, βρισκόταν ήδη στην είσοδο του Αεροδρομίου, προερχόμενο από το χωριό Κατσικά. Αιφνιδίως και χωρίς προειδοποίηση από την Αεράμυνα -ως συνήθως- (Συναγερμός σήμανε όταν τα εχθρικά αεροπλάνα βρίσκονταν πάνω από το αεροδρόμιο) Σμήνος Ιταλικών αεροπλάνων μάχης νεωτάτου τύπου (Macchi κατά την εκτίμησή μας τότε) επέδραμε και σε _Γραμμής Παραγωγής_ πολυβολούσε συγχρόνως και τις δύο Μονάδες. Αιφνιδιασμός πλήρης. H απογείωση των αεροπλάνων της 21ης Μοίρας Διώξεως τις στιγμές εκείνες, ήταν αν όχι αδύνατη τουλάχιστον παρακινδυνευμένη, διότι σε ελάχιστα λεπτά της ώρας ακολούθησε και δεύτερο κύμα εχθρικών καταδιωκτικών.

Παρά ταύτα ο Υποσμηναγός Μπαρδαβίλιας Αν., κατόρθωσε να απογειωθεί μέσα στην κόλαση του εχθρικού πυρός και μετά δεκάλεπτο περίπου απογειώθηκε και ο Επισμηνίας Κωστορίζος Νικ., ο οποίος δεν πρόλαβε να πάρει ύψος (βρισκόταν στα είκοσι περίπου μέτρα) αφού από πάνω του υπερίπτατο ολόκληρο εχθρικό Σμήνος και προσγειώθηκε αναγκαστικά σε χωράφι κοντά στη Λίμνη Ιωαννίνων, το οποίο κατ' ευφημισμόν ονομάζονταν αεροδρόμιο.

Του Βασ. Δ. Ζαμπίκου Σμηνάρχου E.A.