Βιογραφικό Σημείωμα

Γεννήθηκε το 1930 στον Πειραιά.

Το Φεβρουάριο του 1949 εισήλθε στη Σχολή Αεροπορίας και αποφοίτησε τον Οκτώβριο του 1950 με το βαθμό του ανθυποσμηναγού.

Από τον Ιούλιο του 1951 μέχρι το Φεβρουάριο του 1953 υπηρέτησε στο Ελληνικό Εκστρατευτικό Σμήνος Κορέας και πήρε μέρος στις επιχειρήσεις.

Σκοτώθηκε στις 4 Ιουνίου 1956 σε αεροπορικό ατύχημα, κατά τη διάρκεια διατεταγμένης πτήσεως με αεροσκάφος F-84G της 335 Μοίρας Διώξεως – Βομβαρδισμού, το οποίο κατέπεσε και συνετρίβη στη θαλάσσια περιοχή του αεροδρομίου της Νέας Αγχιάλου Μαγνησίας.

--

Μαθητική περίοδος

Τις πρώτες γνώσεις απέκτησε μεταξύ 1936-42 στο 9ο Δημοτικό Σχολείο Πειραιώς.

Στη συνέχεια περάτωσε μεταξύ 1942-48 το Α΄ Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων Πειραιώς (Ιωνίδειος Σχολή).

Παράλληλα με το Γυμνάσιο περάτωσε επίσης μεταξύ 1945-48 τη νυκτερινή Σχολή Μηχανικών Εμπορικού Ναυτικού «o Προμηθεύς» και βασικές γνώσεις Αγγλικής & Γαλλικής γλώσσας.

Σημειώνεται ότι τους θερινούς μήνες εργαζόταν σε Μηχανουργείο πραγματοποιώντας συμπληρωματικά τη πρακτική εξάσκηση που απαιτείτο από το «Προμηθέα»!…

Κατά τη φοίτησή του στο γυμνάσιο διακρίθηκε σε Πανελλήνιο διαγωνισμό της Ελληνικής Μαθηματικής Εταιρίας και σε Πανελλήνιους αγώνες «κωπηλασίας» και  «μπάσκετ», με τις αντίστοιχες ομάδες του Ολυμπιακού Πειραιώς που ήταν μέλος.

Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: Σοβαρός, ολιγόλογος, χαμηλών τόνων αλλά άτομο που ενέπνεε εμπιστοσύνη και σεβασμό, καρτερικός στο πόνο και τις δυσκολίες της ζωής που τις αντιμετώπιζε με το πηγαίο του «χιούμορ», αξιαγάπητος από συγγενείς και φίλους και πρωτοστάτης στα γλέντια της παρέας (ακόμη και στη περίοδο της κατοχής και των ισχνών οικονομικών στη συνέχεια!..).

Μεγαλόκαρδος προς όσους τον έφερναν σε δύσκολή θέση ή τον στεναχωρούσαν άθελά τους ή ηθελημένα αστεϊζόμενοι για να τον κάνουν να εκνευριστεί (με αντίθετα αποτελέσματα!…). Ουδέποτε στο σπίτι και στην οικογένειά του αναφερόταν για θέματα της Υπηρεσίας ή για οποιεσδήποτε δυσκολίες αντιμετώπιζε.

Προτιμήσεις: Τις ελεύθερες ώρες περνούσε με το αγαπημένο του «σκάκι» (όπου είχε εξαιρετικές επιδόσεις), «μπάσκετ», «βόλεϋ» και «κολύμπι».

Λάτρης της έντεχνης και καλής μουσικής, του θεάτρου, του χορού ως και κατά κύριο λόγο της μάθησης και του βιβλίου (έχοντας το χάρισμα να διαβάζει πάρα πολύ γρήγορα!…).

ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ

Σχολή Ικάρων

Διαρκούντος του αιματηρού Ελληνικού αδελφοκτόνου από το 1946 πολέμου εισήλθε την 2-2-1949 στη Σχολή Αεροπορίας (στο Τατόϊ), κατόπιν εξετάσεων το θέρος του 1948, πραγματοποιώντας το όνειρο της ζωής του, με το ΙΙ Τμήμα της 22ης σειράς Ικάρων και Α.Σ.Μ.Α. 384 (το Ι Τμήμα εκ 42 νέων είχε εισαχθεί την11-9-48), παρά τις αντιρρήσεις ιδιαίτερα της μητέρας του που δίκαια λόγω των άπειρων χαρισμάτων του τον λάτρευε και τόσο πολύ φοβόταν μην πάθει κάτι κακό (αλίμονο που οι φόβοι της βγήκαν αληθινοί!…), όπου μυήθηκε στα αγαπημένα του από μικρό παιδί βασικά «μυστικά» του αεροπλάνου.

Μετά λίγους μήνες τον Απρίλιο του 1949 μαζί με άλλους 34 Ικάρους (εκ των 55 της ΙΙ σειράς) απεστάλησαν  για ολοκλήρωση της εκπαιδεύσεώς τους (λόγω του συνεχιζόμενου εμφυλίου πολέμου) στην αντίστοιχη σχολή των ΗΠΑ (USAF / “Randolph Field”, San Antonio Texas), απ’ όπου απεφοίτησε επιτυχώς τον Οκτώβριο του 1950 μετά άλλων 12 συναδέλφων του (που οι στην Ελλάδα συμμαθητές τους αποκαλούσαν πειρακτικά «Αμερικάνους»!…).

Ως συνοδοί μετέβησαν οι Ιπτάμενοι Αξιωματικοί Επισμηναγός Δημήτριος Κωστάκος και Υποσμηναγός Μαρίνος Σκλήρης.

Το σύνολο της 22ης σειράς αποτελούμενο από 32 τελικά επιτυχόντες (στην Ελλάδα και ΗΠΑ, εξ αρχικού συνόλου 98 Ικάρων) ορκίστηκαν ως Ανθυποσμηναγοί Ιπτάμενοι την 27 Οκτωβρίου του 1950 στο Α/Δ Τατοϊου ενώπιον του Βασιλέα Παύλου, της Πολιτικής & Στρατιωτικής Ηγεσίας και των συγγενών τους.

Οι τύποι Α/Φ στους οποίους εκπαιδεύθηκε ως Ίκαρος (Ελλάδα & ΗΠΑ) ήταν τα ελικοφόρα εκπαιδευτικά δίπτερα “Moth” και μονόπτερα “Harvard” ως και τα μαχητικά “Mustang” & “Spitfire”.

Αρχική υπηρεσία ως Αξιωματικός

Αμέσως μετά την ορκωμοσία του από τον Οκτώβριο του 1950 μέχρι την 3 - 6- 1951 υπηρέτησε ως Χειριστής Α/Φ “Spitfires” της 337 ΜΔ/Β στη Βάση Ελευσίνας.

Συμμετοχή στο Πόλεμο της Κορέας

Στις αρχές του 1951 εκπαιδεύθηκε (παράλληλα με τα καθήκοντά του στη 337) ως Χειριστής μεταφορικών αεροσκαφών C 47 (Dakota) προκειμένου να λάβει μέρος εθελοντικά στο πόλεμο της Κορέας (χωρίς τη παραμικρή μνεία αυτής του της αποφάσεως στους δικούς του!…), μετά την απόφαση της Ελληνικής Κυβερνήσεως για συνδρομή των στρατευμάτων των Ηνωμένων Εθνών στο πόλεμο αυτό, που είχε αρχίσει την 25-6-50 μετά από αιφνιδιαστική επίθεση της Βορείου εναντίον της Νοτίου για τη κατάληψη ολοκλήρου της χερσονήσου και προσαρτήσεώς της στο Κομμουνιστικό «μπλοκ» της Σοβιετικής Ενώσεως και της Κίνας.

Αναχώρησε από τον Πειραιά με το Αμερικανικό Οπλιταγωγό “General Langfitt” την 3-6-51 και έφθασε στο Pusan της Νοτίου Κορέας την 1-7-51 με τη 4η αποστολή (για ενίσχυση του ήδη μαχόμενου εκστρατευτικού μας σώματος ενταχθείς στο 13 Σμήνος Μεταφορών) μαζί με τους Ανθυποσμηναγούς Α. Τσολάκη, Κ. Κιούση, Χ. Βίσκο,     Β. Κατσαντώνη, ,  Α.Σακλή, Γ. Μήλιο και άλλο προσωπικό εκ της ΠΑ & ΣΞ.

Στο διάστημα 3-7-51 μέχρι 12-2-53 που μετείχε στον αιματηρότατο αυτό πόλεμο πραγματοποίησε 146 πολεμικές αποστολές σε δύσκολες συνθήκες καιρού και τόπων ως Κυβερνήτης και Συγκυβερνήτης Α/Φ Dakota, με σύνολο ωρών πτήσεως 916.

Διακρίθηκε ιδιαίτερα για το θάρρος, τον επαγγελματισμό, την απόδοση και την επιτυχή εκτέλεση λίαν επικινδύνων αποστολών και τιμήθηκε με τα παράσημα και μετάλλια των Ηνωμένων Εθνών, της Ελλάδος (Εξαιρέτων Πράξεων), των ΗΠΑ (Golden Air Medal) και της Νοτίου Κορέας (Hwarang with Gold Star).

Επανήλθε στην Ελλάδα αεροπορικώς μετά από 21 και πλέον μήνες στις 19-2-53 με εμφανή τα σημάδια του πολέμου που βίωσε. Χαρακτηριστική είναι η φράση του βετεράνου και συμμαθητή του Ακριβού Τσολάκη επιστρέφοντας στην Ελλάδα, στο βιβλίο του «ΚΟΡΕΑ» για όσα πέρασαν μαζί στη μακρινή «χώρα της γαλήνης», «Πήγαμε παιδιά 21 ετών και γυρνάμε τώρα γέροι 23 ετών!…».

Εκπαίδευση στα νέα αεροσκάφη & άλλες αποστολές

Αμέσως μετά την επιστροφή του τον Φεβρουάριο του 1953 τοποθετήθηκε στη βάση Ελευσίνας όπου και εκπαιδεύθηκε στα νέα αποκτήματα της Αεροπορίας τα “JET”, όπως συνήθιζαν να αποκαλούν τα αεριωθούμενα αεροσκάφη Τ-33 (Εκπαιδευτικά) & F-84G (Μαχητικά, Διώξεως / Βομβαρδισμού παντός καιρού).

Παράλληλα μετείχε ειδικών αποστολών στο εσωτερικό και το εξωτερικό με τα μεταφορικά αεροσκάφη “Dakota” και περιοδικά εκτελούσε εθελοντικά ως «Δοκιμαστής» πτήσεις διαφόρων τύπων Α/Φ που είχε γνώση και άδεια, μετά τη γενική τους επισκευή από τα συνεργεία του Κ.Ε.Α. στο Α/Δ του Ελληνικού.

Αξίζει να σημειωθεί ότι σε μία δοκιμαστική πτήση με “Spitfire” γλίτωσε ως εκ θαύματος όταν κατά τη προσγείωση το αεροσκάφος του ανετράπη και ανεφλέγη συνεπεία, αποδειχθείσης στη συνέχεια έρευνας, δολιοφθοράς στο σύστημα τροχών από ανεγκέφαλους κομμουνιστές της εκεί βάσεως απομεινάρια του εμφυλίου!…

Οι προστρέξαντες για διάσωσή του, μεταξύ των οποίων και ένας Αμερικανός εκπαιδευτής του στις ΗΠΑ που τυχαία ευρίσκετο εκεί, απορούσαν πως βγήκε ζωντανός και αλώβητος, με λίγους μώλωπες μόνο, από τη κόλαση αυτή!…

Επίσης γλίτωσε μαζί με αρκετούς άλλους όταν κατά τη φάση καθόδου για ρίψη εφοδίων σε απομονωμένα από το χιόνι χωριά της Ηπείρου κράτησε ο ένας κινητήρας του έμφορτου “Dakota”!…

Παρά ταύτα η αποστολή εξετελέσθη με ένα κινητήρα και το αεροσκάφος επέστρεψε σώο στην Ελευσίνα, προκαλώντας φρενήρη ενθουσιασμό στους αγωνιούντες συναδέλφους του που είχαν πληροφορηθεί τα καθέκαστα!…

Παρόμοιο περιστατικό είχαν αντιμετωπίσει με το Σμηναγό Γεώργιο Πλειώνη στη Κορέα το 1952, όταν κράτησε ο ένας κινητήρας στη φάση της προσγειώσεως!…

Τοποθέτηση στη Πολεμική Μοίρα 335 της 111 ΠΜ στην Αγχίαλο

Στα τέλη του 1953 προήχθει σε Υποσμηναγό και μετά την επιτυχή περάτωση της εκπαιδεύσεώς του έλαβε το πτυχίο του Μαχίμου Πιλότου και εντάχθηκε στη δύναμη της 335 Μ/ΔΒ (με Διοικητή τον αρχαιότερό του Υποσμηναγό Θωμά Μήτσανα)

της νεοσύστατης 111 ΠΜ (με Διοικητή τον Σμήναρχο Ιωάννη Χατζάκη) στη βάση της Αγχιάλου Μαγνησίας στον Παγασητικό Κόλπο.

Σύντομα μετά από κοπιώδη προσπάθεια και ενδελεχή μελέτη διακρίθηκε μεταξύ των συναδέλφων του για την εξαιρετική απόδοσή του σε όλους τους τομείς και τις αποστολές με αποτέλεσμα να του ανατεθούν καθήκοντα Αξιωματικού Επιχειρήσεων (Α/Ε) της Μοίρας.

Οι συνθήκες στις οποίες ζούσαν εκεί ήταν πολύ δύσκολες μια και η κόπωση από τις πολύωρες πτήσεις μέρα & νύκτα (πολύ περισσότερες των συνήθων, για ανάπτυξη του νέου όπλου της Αεροπορίας) ήταν τεράστια και για καταλύματα είχαν αντίσκηνα εκστρατείας σε ελώδη περιοχή, με κουνούπια το θέρος και χιόνια τον χειμώνα!…

Στα μέσα του 1954 επιλέγει για μετεκπαίδευση στη Γερμανία απ’ όπου μετά εξάμηνο επέστρεψε στη 335 με το πολύ σημαντικό πτυχίο του ΝΑΤΟ «Ελεγκτής Αξιόμαχων Πιλότων F-84».

Το θέρος του 1955 όλη η 335 Μ/ΔΒ με 21 Α/Φ F-84G & έμβλημα τη «Βρυχώμενη Τίγρη», μετείχε σε αεροπορικούς αγώνες μεταξύ όλων των χωρών του ΝΑΤΟ στη Γερμανία όπου και πρώτευσε. Στο αποτέλεσμα αυτό σημαντική ήταν η συμβολή του Διοικητή Μήτσανα και Α/Ε Μάστρακα που πρώτευσαν στο πολυβολισμό ανεμουρίου και στον κάθετο βομβαρδισμό επιγείου στόχου αντίστοιχα, εφαρμόζοντας δικής του εμπνεύσεως μέθοδο που στη συνέχεια καθιερώθηκε!…

Ατύχημα

Την άνοιξη του 1956, η 335ΜΔ εκτελούσε ένα εντατικό πρόγραμμα ασκήσεων. Την Δευτέρα, 4 Ιουνίου 1956, μια τετράδα F-84G με αρχηγό σχηματισμού το Δημήτρη Μάστρακα, απογειώθηκε για άσκηση κάθετου βομβαρδισμού πάνω από τον Παγασητικό.  Αυτή προέβλεπε πτήση στα 10,000 πόδια και στη συνέχεια κάθοδο με γωνιά 70 μοίρες, ταχύτητα 400 κόμβων και άφεση της βόμβας στα 1,500 πόδια με άμεση απαγκίστρωση. Στην τελευταία εφόρμηση του αρχηγού, κάτι συνέβη και ο Υποσμηναγός Μάστρακας δεν κατάφερε να απαγκιστρωθεί με αποτέλεσμα τη συντριβή του στην επιφάνεια της θάλασσας με τη μέγιστη ταχύτητα. Η απώλεια ήταν πολύ μεγάλη και η βάση βυθίστηκε σε βαρύ πένθος. Ο Διοικητής της Πτέρυγας, Σμήναρχος Γιάννης Χατζάκης, από τους πλέον διακεκριμένους βετεράνους του Β΄Π.Π. έμεινε άναυδος από τα νέα της απώλειας ενός εκ των κορυφαίων πιλότων του με συνολικά 3,500 ώρες πτήσης. Ενδεικτικό της εκτίμησης που έτρεφε προς τον νεαρό Μάστρακα, 26 ετών τότε, ήταν ότι διέταξε όλο το προσωπικό της βάσεως, περίπου 1,500 άτομα, να παραμείνουν σε στάση προσοχής μέχρις ότου το Dacota που τον μετέφερε χαθεί στον ορίζοντα.

Έτσι αναπάντεχα κόπηκε το νήμα της ζωής ενός νέου 26 ετών που είχε αφιερωθεί «ψυχή τε και σώματι» στα ιδανικά της Αεροπορίας και της Ελευθερίας αφήνοντας πίσω του σημαντικό έργο και εξαίρετη φήμη αποδόσεως και ήθους, με πάνω από 3.500 ώρες στον αέρα (εκ των οποίων 916 σε 146 πολεμικές αποστολές στη Κορέα) στα μόλις 8 χρόνια που συνολικά υπηρέτησε από Ίκαρος, κάτι που έτυχε ιδιαίτερης συγκινητικής αναγνωρίσεως από όλους τους συναδέλφους του στην Ελλάδα και το Εξωτερικό!…

Επίλογος

«Το πέρασμα στην αιωνιότητα», όπως είναι και ο αφιερωμένος σ’ Εκείνον τίτλος βιβλίου για τη ζωή του, αποδεικνύεται από την ύπαρξη απέριττου μαρμάρινου Μνημείου του στην Αγχίαλο και η αναγραφή του ονόματός του στις χρυσές σελίδες της δέλτου της Ιστορίας της Πολεμικής Αεροπορίας για όλους εκείνους που έδωσαν και αυτή ακόμη τη ζωή τους πιστοί στο αεροπορικό ιδεώδες του Ικάρου!…

Σημείωση:

Τα αναφερόμενα στοιχεία προκύπτουν από σχετικά έγγραφα και φωτογραφίες που τηρούνται ευλαβώς από τον αδελφό του Υποναύαρχο Μάρκο Μάστρακα ΠΝ(εα).